Żebrak i pies

Pod koniec 2015 r. ukazała się nowa książka Moniki Maciejczyk pt. Żebrak i pies. Autorka dotyka bardzo trudnej i delikatnej materii – porusza problem bezdomnego człowieka, a także naszej wrażliwości – lub też braku takowej. Losy człowieka bezdomnego i zarazem niezwykle w tym swym nieszczęściu zaradnego, poznajemy dzięki rozmowie, którą prowadzi autorka z Antonio.
Antonio – takie przybrane imię nosi bohater książki – próbuje ułożyć sobie życie po śmierci matki, która wcześniej dbała o wszystko. Początkowo zupełnie bezradny, można by nawet powiedzieć upośledzony, powoli dojrzewa, także i emocjonalnie. Spotyka na swej drodze podobnych sobie ludzi bezdomnych, często wcześniej zajmujących wysokie stanowiska, wykształconych, których złamała choroba, śmierć lub inne nieszczęście, z którym nie mogli sobie poradzić. Spotyka ludzi obojętnych, niechętnych sobie, ale zdarza się, że też okazujących mu odrobinę serca. W tym niedostatku i tej beznadziei życiowej najbardziej brak mu właśnie uczucia, kogoś bliskiego. I wreszcie znajduje przyjazną istotę – psa, któremu ratuje życie.
Autorka pokazuje fragment naszej rzeczywistości, którą najczęściej przyjmujemy obojętnie, której nie chcemy zauważać. Chce nas obudzić z tego letargu, poruszyć i skłonić do zastanowienia się nad życiem. W książce nie ma ckliwej litości, a brutalna rzeczywistość opisana jest w ciepłym, nieco magicznym klimacie – jak bajka - przypowieść – choć nie kończy się happy andem.
Na zakończenie jeszcze parę słów o Monice Maciejczyk. Mieszka i tworzy w Polanicy Zdroju. Jest laureatką wielu konkursów literackich. Należy do Jeleniogórskiego Klubu Literackiego oraz do warszawskiego Stowarzyszenia Autorów Polskich; w Polanicy Zdroju prowadzi Salonik Literacki Różany Dwór. Monika zajmuje się także twórczością plastyczną – rysuje i maluje. Ilustracje w książce pt. Żebrak i pies są jej autorstwa.